احمقانه ترین وضع زندگی تو این دنیای چرت مجازی اینه که وقتی دردتو مینوسی فقط لایک میخوری ...دردت اروم نمیشه من غرق این دنیام این درد اروم نمیشه فقط لایک میشه

یه وقتایی هچ غلتی نمیتونی بکنی نه راه پس داری نه راه پیش نه میتونی بشکنی نه طاقت تحمل اون وضیعیتو داری فقط یه حس خلع داریو دلشوره که زندگی واست نمیزاره

زندگی سخت تر از انی شد که فکر میکردم تشنه ام تشنه خنده کودکی تشنه ان همه رهایی ازدی تشنه ترس هایه احمقانه

سهم من از زندگی شد این اوار تنهایی و سکوت ....نه فکر گذشته دست از سرم بر میداره نه ترس از اینده ومن بازم ادامه میدم به این مرگ تدریجی

تشنه یه فریادم یه فریاد از ته دل از عمق وجود از بدبختیام از حال بدم ... مثل ارش کمان گیر که باپرتاب تیرش جونشم رفت میخوام جونمو بدم

هر چی بیشتر خندیدم بیشتر تنها شدم هرچی بیشتر بیخال همه چی شدم زندگی سختیشو بیشتر کرد هرچی بیشتر موتاد شدم بیشتر فرو رفتم تو این گرداب مجازی دیگه خسته شدم ازسهمم از زندگی که تک تنها هی دویدمو هی نرسیدم....... خستم از این حال بدم

تا کی به مشکلاتم بخندم وقتی تو سکوت شبم با خود خودم تنها میشم یه غم بزرگ تمام وجودمو میگیره مثلا الان دیگه کلمات هم نمیتونن این حسو بیان کنن